Avrupa bize düşman, bizi istemiyor

Almanya, Fransa ve İngiltere ortak bir açıklama yaptılar, Cemal Kaşıkçı’nın öldürülmesini protesto ettiler ve şöyle dediler:

" İfade özgürlüğü ve basın özgürlüğü bizim için anahtar önemdedir.

Gazetecilerin tehdit edilmesi, saldırıya uğraması ve öldürülmesi bizim açımızdan kabul edilemez şeylerdir."

Şimdi Ak Parti dönemini bir gözden geçirelim:

FETÖ döneminde, Mustafa Balbay başta olmak üzere çok sayıda gazeteci sudan gerekçelerle yıllarca hapis yattı.

FETÖ sonrasında Ahmet Hakan saldırıya uğrayıp dövüldü, Can Dündar mahkeme önünde silahlı saldırıya uğradı, Hürriyet gazetesi Ak Partililer tarafından basıldı.

Avrupa bizi neden istemiyor diye sorarken bunları anımsamak lazım.

Reklamlar

Yılmaz Özdil’in “Mustafa Kemal” kitabı

Yılmaz Özdil sevilen bir yazar.

Özdil gazeteci olduğunu iddia ediyor ama değil.

Gazetecilik adına bir şey yaptığı söylenemez.

Son kitabı “Mustafa Kemal” onun biyografi yazarlığını da beceremediğine bir kanıt.

Dahası, anlatılmayan Atatürk’ü anlatmak amacıyla yola çıktığını söylüyor ama Atatürk’ü hiç anlamamış gibi.

Kitabın başları sayılacak kısımlarında Atatürk’ün Sofya günleri ve Çanakkale Savaşı yer yer alıyor.

Yer alıyor ama anlamsız bir şekilde.

Örneğin, Atatürk’ün Sofya’dayken operalara gittiğini söylüyor.

Bu kadar.

Ama opera hakkında bir arkadaşına söylediği bir söz var, o söz onun Sofya günlerinden ne kazandığını çok güzel gösterir:

“Operayı görünce Bulgarların Balkan Savaşı’nda bizi neden yendiklerini anladım. Böyle bir organizasyonu yapabilenler savaşta da başarılı olur.”

Bu bilgi Özdil’in kitabında yok.

Halbuki Atatürk Türkiye’de batı müziğini sevdirmeye, yaygınlaştırmaya çalışırken yapmaya çalıştığı şeylerden birisi, müziğin yanı sıra bu organizasyon bilincini de insanlarımıza kazandırmaktı.

Geleneksel Türk müziği halen güzel sesli birisinin söylediği şarkı-türküleri dinlemek şeklinde.

Hatta bu yüzden gittiği yerlerdeki müziği tanımak isteyen, oralardan şarkı toplayan müzik adamı Bela Bartok bizim için “Topluca şarkı söylemeyi bilmeyen insanlar” diyecekti.

Böyle olması geleneksel müziğimizin kötü olduğu anlamına gelmiyor. Yalnızca geleneksel müziğin yeni yorumlarına ve geleneksel müzikle ilgisi olmayan batılı müziğe de önem vermek gerekiyor. Çünkü batılı müzik bize müzik dışında da şeyler kazandırıyor.

Atatürk böyle düşünüyordu ve bu düşüncesinin bir bölümü Sofya’da ateşe militer olarak göreve yaparken oluştu.

Özdil yine Sofya günleri için özensiz ifadeler de kullanıyor. Şöyle diyor:

“Miti’ye aşık olmuştu. Kavuşmaları imkansızdı. Bavullarını topladı. Kırık bir kalple Sofya’dan ayrıldı.”

Miti kim? Yok. Aşk ne zaman başladı, nasıl gelişti. Yok. Çalakalem yaz, bunu da anlatılmayan Atatürk’ü anlatmak olarak pazarla.

Hemen sonra da Atatürk’ün Çanakkale Boğazı’na atandığını söylüyor ve onun Çanakkale Savaşı’ndaki günlerini anlatmaya geçiyor.

Daha doğrusu anlatmamaya geçiyor.

Atatürk Çanakkale’ye nasıl gitti? Orada nasıl bir fark yarattı? Bu bilgiler yok. Anlamsız bir laf kalabalığı var.

Özdil Atatürk’ün 1915’te Çanakkale’ye atandığını söylüyor. Aslında oraya gitmek için kendisi başvuruyor; çünkü o Sofya’da rahat rahat zaman geçirmek istemiyor.

Tarihin yazıldığı bir yerde, tarihi yazmak istiyor Atatürk.

Şu anda Türkiye’de, Kemalistlerin çoğu da dahil olmak üzere, insanların önemli bir kısmı işlerinde ya da siyasette elini taşın altına sokmadan yaşayıp gitme peşinde.

Atatürk seyirci değildi, aksiyonerdi.

Savaşa en ön saflarda katılıp hem ordusuna ve ülkesine yarar göstermek hem de bu yolla öne çıkmak istiyordu, tanınmak istiyordu.

Çok şeyler yapmak istiyordu ve bunları yapabilmek için başarıya, zafere gereksinimi vardı.

Atatürk’ün Çanakkale’de ne yaptığı da Özdil’in kitabında belirsiz.

Atatürk ne yaptı da Çanakkale kahramanı oldu?

Atatürk’ün komutanı Liman Von Sanders kendi anılarını yazdığı kitabında Atatürk’ün katkısı için Çanakkale Savaşı’nın dönüm noktası tanımı yapıyor.

O kadar önemli bir hamleydi Atatürk’ün hamlesi.

Atatürk Çanakkale’ye tayin edilmişti ama yalnızca yedek birliklerin başına verilmişti.

Liman Von Sanders de başta Atatürk olmak üzere alttaki komutanlarını dinlemeyip savunmayı kendi tahmini doğrultusunda kurmuştu.

İtilaf devletleri Liman Von Sanders’in tahmini doğrultusunda yarımadanın ucuna büyük bir çıkartma yaptılar.

Ama bir o kadar büyük başka bir çıkartmayı da Atatürk’ün tahmin ettiği yere, Türk birliklerinin arkasına doğru yaptılar.

Atatürk yedek birliklerin başında bir şey yapamamaktan dolayı üzüntü içindeyken bu ikinci çıkartmayı haber alıp üstlerine danışmadan, askerlerini harekete geçirdi ve 4 saat bir yürüyüş sonunda düşmanın önüne dikti.

Düşman karaya çıktığı yerden çok uzaklaşmadan bu hamleyle olduğu yere çakılı kaldı.

Böylece de diğer Türk birliklerini, ana kuvvetleri çembere alınmaktan kurtardı.

Tüm savaşın talihi orada Atatürk’ün üstün öngörüsü ve inisiyatifiyle döndü.

Çanakkale Savaşı ve Atatürk’ün katkısı o kadar önemliydi ki bu bilgi Enver Paşa tarafından bastırılmaya çalışılsa da diğer tüm Türk subayları öğrenip her yerde Atatürk’ü takdir ettiler.

Kazım Karabekir paşa İstanbul yönetimi tarafından görevden alındığı duyurulan Atatürk’e “Emrindeyiz paşam” derken en başta Çanakkale Savaşı dolayısıyla bunu diyordu.

Ama Özdil bu kısımları hiç anlamadığı için kitabında bunları anlatmıyor.

Anlattığı şeyler çoğunlukla bildik şeyler.

Anlatılmayan Atatürk’ü anlamak için okumak gerek. Ama okunması gerekenler arasında Özdil’in bu kitabı yok.

Çanakkale Savaşı’nı anlamak için şu videoyu izleyebilirsiniz:

Şunları okumakta da yarar var:

https://muratyildirimoglu.wordpress.com/2016/01/26/yilmaz-ozdil-dolayisiyla/

https://muratyildirimoglu.wordpress.com/2014/03/20/saskin-yilmaz-ozdil/

Windows’ta Kaç Kullanıcı Yaratabiliriz?

Windows’ta kullanıcılar birer nesnedir (object).

Kullanıcıların sayısına ilişkin özel bir kısıtlama yok ama tüm nesnelerin sayısına ilişkin bir kısıtlama var.

Windows’ta hemen her şey bir nesnedir; kullanıcılar, kullanıcı grupları, bilgisayarlar, yapısal birimler, grup ilkeleri vb.

Microsoft bu nesneler için 30 bitlik bir sayaç kullanıyor; bu da, 2 üzeri 30, yaklaşık olarak bir milyar yapıyor.

Normal koşullarda bir milyar nesne yaratabileceğiz.

Üstelik, değişiklik yaparak 30 biti 31 bite çıkartıp yaratılabilecek nesne sayısını 2 milyara yükseltmek de mümkün.

Ama gerçekte bu kadar nesne yaratabilecek miyiz? Yoksa biz bekleyen pratik sınırlar var mı?

Önümüzde bir örnek var: NTFS dosya sistemi.

Microsoft, NTFS formatlı bir disk bölümünün 12 ExaByte’a kadar büyüyebileceğini söylüyor ama örneğin sabit disk bölümleme şekli (MBR ya da GPT) bu sınırı düşürüyor.

Bu nedenle, mümkün olduğunca fazla sayıda kullanıcı yaratıp sınırı görmeye karar verdim.

Yeni bir Windows Server 2016 kurulumu yapıp makineyi etki alanı denetçisi (DC) durumuna yükselttim.

İlk başta yalnızca birkaç kullanıcı vardı.

Sonra da aşağıdaki basit Powershell betiğiyle kullanıcı yaratmaya başladım:

[long]$number=1

while($true){

$name=$number.tostring()

new-aduser -name $name

$number=$number+1

}

Betik sonsuz bir döngüden oluşuyor.

Bu döngüyü istediğiniz zaman kırabilirsiniz. Ben çeşitli denemeler ve bakım işlemleri yapmak için birçok kez döngüyü kırıp sonra yeniden başlattım.

Yeniden başlattığınızda yalnızca ilk satırdaki eşitliği değiştirmeniz ve en son hangi rakamda kaldıysanız onu yazmanız yeterli.

En son nerede kaldığınızı öğrenmek için Güvenlik Günlüğü’nü kullanabilirsiniz. 4720 nolu olaylar yeni kullanıcı yaratımına ilişkindir. En üstteki 4720 olayı son yaratılan kullanıcıyı gösterir.

Bu arada, Sistem Günlüğü’nde de çok sayıda 16647 ve 16648 nolu olaylar yer alacaktır. Bu olaylar DC’nin yeni bir RID havuzu isteyip aldığını gösterir.

Yaratılan her nesneye bir güvenlik kimliği (Security ID-SID) atamak gerekir. SID’ler de sabit bir etki alanı kimliği ve Göreli Kimlik (RID) kısımlarından oluşur.

RID’ler RID rolündeki DC tarafından beş yüzer beş yüzer üretilip DC’lere gönderilir.

İlk başta i5 işlemcili ve SATA sabit diskli bir laptop makine kullandım. Kullanıcı yaratma betiği saatte 50 bin kullanıcı yarattı.

Yaratım işlemini hızlandırmak için Denetim Masası’ndaki güç yönetiminde, güç ayarını “Balanced”dan “High Performance”a getirdim.

Yalnızca bu değişiklik bile performansı iki kat arttırdı ve yaratılan kullanıcı sayısı saatte 100 bin civarına çıktı.

Powershell’in sağladığı paralel çalışmanın performansı daha fazla arttırıp arttırmayacağını görmek istedim ve aşağıdaki iş akışı kodunu yazdım:

workflow Create

{

$numbers = 4997970..5200000

foreach -parallel ($number in $numbers)

{

$name=$number.tostring()

new-aduser -name $name

}

}

Create

Sonuç büyük bir düş kırıklığı oldu. Yukarıdaki kod saatte yalnızca 8 bin civarında kullanıcı yaratabildi.

Kullanıcı yaratma işlemi paralel hale getirilemeyecek bir işlem olabilir.

Daha sonra, i7 işlemcili ve SSD diskli bir başka laptop makineye geçtim.

Bu değişiklik performansı yüzde elli arttırdı ve yaratılan kullanıcı sayısını 150 bin civarına çıkarttı.

Yaratılan her kullanıcının Active Directory (AD) veritabanına 2,2 KB’lık veri eklediğini fark ettim.

Bu rakam bana yüksek göründü. Çünkü kullanıcı yaratırken bir tek adını veriyorum ve AD veritabanının da nesneleri öznitelik (attribute) temelli sakladığını biliyoruz.

Yani, bir değere sahip olmayan özniteliğe ilişkin bilgi veritabanında tutulmuyor. Öyleyse veritabanı neden bu kadar büyüyor?

Veritabanı fragment olmuş olabilir diyerek AD veritabanını defrag etmeye karar verdim.

Windows 2008’den bu yana AD işlevi bir hizmet olarak çalışıyor (Active Directory Domain Service).

Bu hizmeti durdurup AD veritabanı üzerinde çeşitli bakım-onarım işlemleri gerçekleştirebiliyoruz.

Hizmeti durdurup komut satırına indim, AD veritabanı olan ntds.dit dosyasının bulunduğu klasöre geçtim (varsayılan olarak \Windows\NTDS klasörü).

Orada şu komutu verdim:

esentutl /d ntds.dit

Bu işlemden önce veritabanı 45.1 GB idi, işlem sonrası yalnızca 43.8 GB’a indi. Pek parlak bir sonuç değil!

Demek ki veritabanının büyümesi fragmente olmasından kaynaklanmıyor.

Microsoft’un bunun üzerine düşünmesinde yarar var.

Veritabanının büyümesi birçok şeyi sınırlıyor.

Örneğin, AD kullanıcılarının sayısını şu komutla öğrenemiyoruz:

(get-aduser –filter *).count

Bu komutu verdiğimizde yaklaşık yarım saat sonra bir hata mesajı alıyoruz: The server has returned the following error: invalid enumeration context.

Get-aduser komutu yeni bir hizmet olan “Active Directory Web Services” ile ilişkiye geçiyor. Bu hizmetin de “MaxEnumContextExpiration” şeklinde bir parametresi var, varsayılan değeri de 30 dakika..

Eğer sorgunuz 30 dakikadan daha fazla zaman alıyorsa bu nedenle hata alıyorsunuz.

Önerilen şey bu değeri yükseltmek.

Bu değer \Windows\ADWS klasörü altındaki “Microsoft.ActiveDirectory.WebServices.exe.config” dosyasında bulunuyor.

Ama bu değişikliği yaptıktan sonra da hata almaya devam ettim.

Komutun çıktısını bir değişkenden saklayıp o değişkeni incelemeye karar verdim ve aşağıdaki komutu verdim:

$users=get-aduser –filter *

Ne yazık ki bu komut da hatayla sonuçlandı.

Burada ilginç olan, aşağıdaki gibi bir komutla kullanıcı listesini alabilmemiz:

$count=invoke-command {net user }

Kullanıcı sayısı yaklaşık 11 milyon iken bu komut verdim ve komut elli dakika içinde tamamlandı.

$count.length komutuyla satır sayısını alabildim: 3860947.

“Net user” komutunun her satırda üç kullanıcıyı gösterdiğini bildiğimiz için satır sayısını üçle çarparak kullanıcı sayısını bulabiliyoruz.

Üstelik, aşağıdaki komutla kullanıcı listesini bir metin dosyasına da verebiliyoruz:

$count | out-file listusers.txt

Yukarıdaki komut 567 MB’lık bir dosya yarattı. İçinde 11 milyon kullanıcının adı vardı.

30 yıllık net user komutu işe yararken Powershell komutlarının hata vermesi utanç verici.

Bundan sonraki zamanda, betik yaklaşık 14 gün boyunca aralıksız ve sorunsuz çalıştı.

Sonra da, kullanıcı sayısı 67 milyona ulaştığında Windows’um çöktü.

Kritik bir işlemin sonlandığını (A critical process died) söyleyen mavi ekran (BSOD) almaya başladım.

Güvenli Kip seçeneklerini özellikle de AD hizmetlerinin çalışmadığı “Directory Services Repair Mode”u kullanarak bilgisayarı başlatmak istedim ama seçeneklerin hiçbiri işe yaramadı.

Demek ki sorun AD hizmetleri ya da veritabanı değildi.

Hataya bir disk hatasının neden olabileceğini düşünerek “chkdsk /f” komutuyla diski denetledim. Diskte hiç hata çıkmadı.

“sfc /scannow” komutu “Windows Resource Protection could not perform the requested operation” mesajı vererek başarısız oldu.

Aynı şekilde “DISM /image:C:\ /cleanup-image /revertpendingactions” komutu da “error 3” mesajıyla başarısız oldu.

Ben de Server 2016’yı daha fazla onarmaya çalışmaktan vazgeçtim.

Benim için kullanıcı sayısı sınırı 67 milyon oldu:)

How many users can be created in Windows?

Users are objects in Windows.

There is no limit specific to number of users but there is a limit for the total number of objects.

And objects are almost everything in Windows; users, user groups, computers, printers, domains, organizational units, group policies, etc.

Microsoft assigns 30 bit for the number of objects. It means 2 to the power 30 objects, approximately 1 billion objects can be created.

And if this number is not enough, you can add an additional bit to raise the number to 2 billion. It is more than enough.

But, can we actually create this many objects?

Or, do we have some practical limitations restricting the number to a much less quantity?

We have an example: NTFS file system.

Microsoft says that an NTFS volume may be up to 12 ExaBytes but in reality you bump into many limits like partitioning of the hard disk; MBR vs GPT.

To see the limits, I decided to create as many users as possible.

I installed a fresh new Windows 2016 and promoted it to a DC.

A fresh DC has only a few users.

Then I started creating users using the simple PowerShell script:

[long]$number=1

while($true){

$name=$number.tostring()

new-aduser -name $name

$number=$number+1

}

As you can see, it is and endless loop.

I interrupted it many times for doing some trials and maintenance.

If you happen to try this script, you can also break it when you want.

To start again, just change the first assignment statement, and start from where you left.

To see where you left, you can use Security log. Event ID 4720 shows the creation of the new users and top 4720 event will display the last user created by the script.

By the way, System log displays many 16647 and 16648 events that show new account-identifier pool requests and pool assignments.

When you create a new user, Windows must create an SID (Security ID).

Security ID consists of a constant domain ID part and RID (Relative ID).

Relative IDs are created by the RID Operations Master and assigned to DCs in groups of 500 RIDs.

At first, I used a laptop computer with i5 cpu and SATA hard disk. Script created close to 50 thousand users an hour.

To speed it up, I changed the Power configuration in Control Panel, from Balanced to High Performance.

This change resulted in an approximately 100% performance increase and number increased to 100 thousand an hour.

Then I decided to use paralellel execution in workflows to see if it will affect the procedure.

I wrote the following script:

workflow Create

{

$numbers = 4997970..5200000

foreach -parallel ($number in $numbers)

{

$name=$number.tostring()

new-aduser -name $name

}

}

Create

The result is nothing but disappointing: The parallel script created 8 thousand users an hour!

The creation of users may be something that cannot be parallelized.

After that, I switched to a laptop with i7 processor and SSD disk and continued to the original script.

Switching to new computer raised the number to 150 thousand users an hour.

One thing I noticed that creation process adds 2.2 KB of info into Active Directory (AD) database.

It is strange because I create an object with only a name, nothing else and we know that AD keeps info about objects as attribute based.

So, the AD database shouldn’t be so big but it does not listen to me and it gets bigger and bigger.

I decided to defrag AD database to see if it is a result of defragmentation of the database.

After Windows Server 2008, domain service (Active Directory Domain Service) can be stopped and you can do some maintenance tasks on the AD database.

After stopping the service, I switched to the classical command prompt and changed to \Windows\NTDS folder, where, by default, the AD database, ntds.dit resides.

I issued the following command:

esentutl /d ntds.dit

The database was 45.1 GB before the defrag procedure.

Defrag procedure decreased it to mere 43.8 GB. Not a brilliant result!

It means that AD database has not been fragmented at all.

Microsoft’d better consider this point.

The gigantic database restricts many things. For example, you cannot get the number of the AD users using the following command:

(get-aduser –filter *).count

After half an hour, the above command fires an error message: The server has returned the following error: invalid enumeration context.

Get-aduser command talks to “Active Directory Web Services”, and this service has a timeout value, “MaxEnumContextExpiration” and it is 30 minutes by default.

If your query takes more than 30 minutes, command returns the error.

Solution is said to be increasing this timeout value in this service’s configuration file, “Microsoft.ActiveDirectory.WebServices.exe.config”, under \Windows\ADWS folder.

But, after increaing this value to 300 minutes, I still got the same errors.

I tried to save the result of the command to a variable with this command:

$users=get-aduser –filter *

And it also failed.

The strange thing is that you can get the list and number of the users using classical command “net user” as in the following:

$count=invoke-command {net user }

I issued this command when the number of the users is approximately 11 million and the command completed in 50 minutes.

$count.length command displayed the number of the lines: 3860947.

We know that “net user” command displays three user names in a line so if you multiply 3860947 by 3, you get the number of the users.

After that, I issued the following command to export the users to a text file:

$count | out-file listusers.txt

A 567 MB file is created, containing the names of all users; 11 million users.

It’s a shame that 30 year-old command was executed successfully whereas the Powershell commands failed.

After running smoothly for 14 days, and creating 67 million users, my Windows crashed.

I got a BSOD stating that a critical process died.

I tried restarting the computer to Safe Mode options, especially Directory Services Restore Mode option so I can see if the Active Directory database caused this error but all options failed.

To see if a hard disk error caused the crash I used chkdsk command, “chkdsk /f”. Command completed without displaying any disk error.

sfc /scannow command failed and displayed “Windows Resource Protection could not perform the requested operation” message.

Also, “DISM /image:C:\ /cleanup-image /revertpendingactions” command failed with error 3.

So, I gave up fixing the Server 2016.

For the time being, the limit is 67 million users for me:)

Turkcell’in BİP’i

Bir şirket için en kötü işlerden birisi, ana amacını, ne yaptığını unutup başka işlere girişmektir.

Bunu dışarıda Intel yapıyor. Bildim bileli Intel ana konusu olan yarıiletkenler, işlemciler yerine başka işlere girişir.

Intel’in fax kartı ürettiğini, yedekleme cihazları ürettiğini, çeşitli yazılımlar ürettiğini, bilgisayara takılan mikroskop ürettiğini çok az kişi anımsar.

Intel tüm bu işlerini yüzüne gözüne bulaştırıp bu ürünleri terk etmiştir.

Turkcell de 15-20 yıldır kendini bir teknoloji firması olarak tanımlıyor. Halbuki Turkcell bir operatör firması.

Ama operatör firma olarak anılmak Turkcell’i rahatsız ediyor; o daha yüksek bir şeyler olmalı.

Bu durum gülünç olduğu gibi asıl işini de aksatmasına neden oluyor.

Bakalım Turkcell ne olduğunu ne zaman kabullenip vazgeçecek dünyaya teknoloji ihraç etme çabalarından.

Erdoğan’ın BM Genel Kurulu’ndaki Konuşması

Erdoğan yaptığı konuşmada çok şeye değindi: İsrail, ABD’de kalmakta olan FETÖ, Güvenlik Konseyinin yapısı, ticaret savaşları…

Bir tek şeyden söz etmedi:

Seçimlerden sonra ABD’nin Türkiye’ye başlattığı ekonomik saldırı.

Halbuki kendisi, damadı, bakanları yükselen döviz fiyatlarını hep Amerika’nın sistemli saldırısına bağlamıştı.

Demek ki öyle bir şey yokmuş.

Demek ki dövizler saldırı nedeniyle değil kendi beceriksizlikleri nedeniyle yükseliyormuş.

Çift yarık deneyi ve bilinç

Kuantum fiziğinde kafamı karıştıran çift yarık deneyine ilişkin güzel bir açıklama okudum.

Çift yarık deneyinde elektronlar iki yarıktan geçecek şekilde gönderildiğinde yarıkların arkasındaki perdede dalgalara özgü girişim deseni oluşturuyor.

Ama yarıklara dedektör konduğunda girişim deseni yok oluyor.

Sanki elektronlara “bakınca” dalga gibi davranmaktan vazgeçiyorlar.

Bu da “nesnel gerçeklik yok, bilinçlilik durumu var”, “madde sen bakarsan var” gibi garip garip yorumlara neden oluyor.

Benim için kabul etmesi güç bir şeydi.

Şimdi quora’daki bir açıklama olayı aydınlattı.

Dedektör konulduğunda girişim deseni yok oluyor çünkü dedektör demek normalde yarığı geçip perdeye gidecek olan elektronun dedektör tarafından kapılması demek.

Bu da girişim deseninin oluşmasını engelliyor çünkü girişim için birden fazla elektronun dalga gibi davranıp etkileşmesi gerekiyor.

Ne kadar basit bir açıklamaymış.

Paul Mainwood’un açıklamasının tamamını şurada okuyabilirsiniz:

https://www.quora.com/What-are-the-biggest-misconceptions-about-the-double-slit-experiment

Şu yazıları okumakta da yarar var:

https://muratyildirimoglu.wordpress.com/2015/01/20/kuantum-bilgisayarlar-bir-yanilsamadir/

https://muratyildirimoglu.wordpress.com/2018/06/15/kuantum-telefonlar/

https://muratyildirimoglu.wordpress.com/2013/02/09/olanaksiz-isler/

https://muratyildirimoglu.wordpress.com/2013/01/06/popular-science-ocak-2013-saysi-buyuk-bir-dus-kirikligi/

https://muratyildirimoglu.wordpress.com/2013/04/09/popular-sciencein-nisan-sayisi-da-felaket/

https://muratyildirimoglu.wordpress.com/2009/07/15/kuantum-fizigi-ve-sahtekarlar/

Simplicity is the first casualty in the age of cloud

A couple of weeks earlier, one of Microsoft cloud data centers shut down and many clients had difficulty to Access the services.

The explanation of this shut down is many lightnings hitting the electrical grid and and resulting in the failure of cooling systems that caused damage on many hardware devices.

Such disasters could be predicted and have been predicted by Microsoft which created a redundant infrastructure.

So, such a disaster should not be big problem but it was.

Why?

A part of the explanation from Microsoft reads:

“Customer impact began at 4 September at 11:00 UTC. One of the AAD sites for North America is based in the South Central US region, specifically in the affected datacenter. The design for AAD includes globally distributed sites for high availability so, when infrastructure began to shutdown in the impacted datacenter, authentication traffic began automatically routing to other sites. Shortly thereafter, there was a significantly increased rate in authentication requests. Our automatic throttling mechanisms engaged, so some customers continued to experience high latencies and timeouts. Adjustments to traffic routing, limited IP address blocking, and increased capacity in alternate sites improved overall system responsiveness – restoring service levels. Customer impact was fully mitigated at 14:40 UTC on 4 September”

An unbelievable explanation! One of the aims of keeping multiple DCs and multiple sites is to route authentication requests to some DCs in case of nearby DCs’ failure.

And we learn that Microsoft throttles the process of authentication requests for some obscure reasons, resulting in the aggrevation of the problems.

In cloud or premises, we shouldn’t forget not to apply such measures and try to keep the infrastructure as simple as possible.

As for the Active Directory:

We should limit the number of DCs.

We should limit the number of sites: Sites are for slow communications and nowadays, we have almost no slow communication lines.

We should decrease site connector replication intervals.

We should not create site link bridges.

We should not create artifical traffic routing rules, IP address blockings, etc.

In short, our systems shouldn’t be so complex at all. Complexity kills availability.

Kahraman Bakkal mı Süpermarket mi?

“Alışverişi ucuz diye süpermarketten yaparsın ama cenazene mahallenin bakkalı gelir.”

Gerçekten de güzel bir söz, yerinde bir saptama. Mahallenin bakkalı, esnafı bir yerden sonra yakından tanıştığımız kişiler durumuna gelir, sıcak ilişkiler yaşanır.

Peki, buna bakıp süpermarketi bırakalım bakkalımızdan alışveriş yapalım diyelim mi?

Demeyelim.

Her şeyden önce mahalle bakkalının kendisi için bunu demeyelim.

Mahallemizdeki bakkal genç birisi; daha yirmili yaşlarda.

Bakkala girdiğimde çoğu zaman göremiyorum onu; biraz kuytuda uyku ile uyanıklık arasında zaman geçiriyor.

Bakkalı sabah erkenden açıyor, gece geç vakit kapatıyor.

Arkadaşlarıyla buluşuyor mu, sinemaya, tiyatroya gidiyor mu bilinmez.

Kız arkadaşı varsa onunla ne zaman buluştuğu da bilinmeyenler arasında.

TV sürekli açık ve hep ATV izleniyor. Belli ki iktidardan çok memnun.

Görüşleri, dünyaya bakışı statik; değişmesi için gerek de yok gibi.

Öte yanda bir süpermarket şubesi var.

Şubede çalışanlar da genç, aynen bakkal gibi.

Ama onların çalışma saati belli; bakkal gibi uzun saatler çalışmıyorlar.

Markette her zaman 3-4 genç var; sosyalleşme olanakları daha fazla. En azından tek bir kişi değiller.

Daha dinç, bakımlı, canlı görünüyorlar.

Sigortaları var, hafta sonu tatilleri var.

Emeklilik planı yapabiliyorlar, markette yükselme olanakları da var.

Şimdi biz hangisini desteklemeliyiz?

Bakkalımızı desteklemekle ona kötülük yapıyor olabilir miyiz?

Demokrasi?

Fotoğraftaki takım elbiseli adam Jacob Rees-Mogg.

Kendisi iktidardaki Muhafazakar Parti’nin ileri gelenlerinden birisi.

Sağdaki şapkalı adamsa Class War adlı radikal grubun önderi.

O ve arkadaşları Mogg’un evinin önüne gelip onu protesto ettiler.

Çocuklarını taciz edip "Senin baban berbat birisi" benzeri şeyler söylediler.

Bu tutum Muhafazakar Parti yetkilileri, muhalefetteki İşçi Partisi yetkilileri ve hatta İngiliz Kilisesi’nin başı Justin Welby tarafından kınandı, lanetlendi.

Şimdi de fotoğrafın soluna bakın.

İktidardaki partinin önde gelen adamının evinin önünde, radikallerin yaptığı protestoyu izleyen iki polisten birisi var orada.
Radikaller ne kadar berbat bir protesto yaparsa yapsın dövülmedi, tutuklanmadı, olmadık terörist örgütlerin üyesi olmakla suçlanmadı.
Özlediğimiz demokrasi ne denirse işte budur diyebiliriz.